u mnie proste i chyba naturalne, przestałam sie miescic w ukochane mini itp... wiec zaczeło sie odchudzanie, teraz mam to szczescie ze musze i tak kupic nowe, tylko troche mniejsze.
Motywacja było tez to ze chciałam wrocic do tanca. Z duza tusza było to niemozliwe, za szybko sie meczyłam. Teraz nie mam juz z tym az takiego problemu.

Bo boję się widoku krwi, nie znoszę smaku tabletek popijanych wódką... Nie lubię kiedy ktoś mi przeszkadza, kiedy puka do łazienki i pyta: "Po co lejesz tyle wody?!". Nie przepadam za niespodziankami i gwałtownymi ruchami.

Umrzeć z głodu... Fajna sprawa, a bo co innego?

Bo "przypadkiem" mocno schudlam i bardzo mi sie to spodobalo