hehe xD szczere

Ja znalazłam taki wierszyk w necie:
"Mój świat, mój jedyny w kryształowym królestwie...
W nim na zawsze pozostanę
bez poczucia winy
Schowam sobie, to co moje
zamykając bramę świata
ujrzę Ciebie, Twoja bliskość
Mocno chwycę Cię za rękę,
ukłon wielki Tobie oddam
A Ty niczym niewzruszona...
spojrzysz na mnie boskim wzrokiem
Ty odsłonisz swoje ciało
ja zobaczę srebrne kości
i zapragnę być tą samą,
piękną sobą bez miłości ,
bez poczucia ciągłych grzechów
zimna, dumna aż po ości.
Zyskam wiarę i nadzieję
w wyobraźni będę kimś...
i z zapałem wielkim zechcę
mieć kontrole nad jedzeniem.
Dążyć będę do perfekcji,
niczym ciągle niewzruszona
sama sobie, nie dla innych
ideałem oślepiona.
Martwe liście spadną z drzewa
Ty osuszysz łzy z policzka
i ostatnią kroplą siły
już na zawszę zacznę znikać... Serce zwolni swoją pracę,
ciało zacznie tracić ciepło
lecz Ty w głowie ciągle będziesz...
Znikam po kawałku,
lecz nie sama umrę dzisiaj
Dusza moja-przezroczysta,
zacznie sypać się drobniutko.
A ja dumna i szczęśliwa
widząc przed oczami diabła
powiem głośno i wyraźnie:
Koniec życia, już za późno!"

A ja nie piszę o Anie, do Any i innych takich. Piszę o tym co leży mi na sercu.
Potem jak do tego wracam, to mnie to śmieszy, ale na bieżąco działa jak kuracja :>

Może jak coś znajdę. :> Zazwyczaj piszę na luźnych kartkach papieru, które potem lądują w różnych kątach pokoju. Po czasie trafiam na nie przez przypadek.

W sumie mam kawałek mojego "wiersza", który kiedyś umieściłam na blogu.
Z sentymentu jeszcze go nie usunęłam (w sensie bloga , ale sporo czasu już na nim nie piszę. Wiersz był dłuższy, ale umieściłam tylko ten fragment, bo mi pasował do treści notki.

Lubię zabijać się powoli.
Gnębić swe serce, duszę i ciało
Niszczyć pomału, bo tak mniej boli
Pragnę by ze mnie nic nie zostało.

Śmiesznie. -.-

Ostatnio edytowany przez Ala (4-11-2010 08:48:52)

Ala, genialne.. naprawdę ; )

ja też miałam nieraz taką ochotę

Jak myślisz wpuszczę cię do środka?
Podpowiem ci, że nie.
Dopiero zaczęłam pięknieć.
Staje się chudsza.
Właściwie to wiatr mnie prowadzi.
Umiem przenikać przez ściany
Moje ściany są głuche,
Tylko świecą oczami
Sinieją mi dłonie
Kocham swoje ciało gdy jest głodne
Wyrastają mu skrzydła
Lżejsze od powietrza.