U mnie nie ma głosu. Są obrazy.
Zawsze jak się nażrę bo nad sobą nie zapanuję, to jak kładę się spać i zamknę oczy to widzę tłustą siebie. Taka galaretowatą, bladosiną, obrzydliwą. I wiem, że tak będzie, jeśli znów będę ulegać pokusom.

Bardzo moja psychika mnie motywuje.

O, uau. Myślałam, że mówicie o schizofrenicznych głosach. To bym się przyłączyła, bo miewam ^^
Chociaż w sumie, każde głosy w głowie chyba pod takowe podlegają.
Ja się boję siedzieć sama w zamkniętym i cichym pokoju, bo wtedy słyszę zwierzęta albo szepty. O.o

A co do głosów "anowych" to jeśli zjem niezgodnie z planem i o wiele za dużo to czasem włącza mi się jakiś wrzask. Jakby zabijali kobietę.
Wiem fajnie. Mam po prostu nasrane w głowie. -.-

takie podświadome lub wpółświadome szepty, motywujące..

Ja gdy mam ochotę zjeść coś słodkiego to czuje jakby coś w środku mnie karciło. Często też mam takie uczucie, że ktoś jest nad moim prawym ramieniem. Wtedy jestem dość skrępowana i zazwyczaj odstawiam to, na co przed chwilą miałam ochotę...

Nie mam głosów wewnętrznych, ale za to silne parcie na cel. Jeśli coś sobie postanawiam, imperatyw realizacji celu zmusza mnie do działania nawet kosztem zdrowia. To działa jak program komputerowy - jeśli go wprowadzę, postępuję zgodnie z wytycznymi, bo wszelkie odstępstwa powodują katastrofy.
Kilkanaście dni temu miałam uraz kręgosłupa wskutek przetrenowania. Chociaż nie wolno mi było ćwiczyć bez ryzyka trwałego kalectwa i tak nie zdołałam zrezygnować z ćwiczeń. Wiem, że to złe, destrukcyjne i głupie, a jednak rozsądek i świadomość konsekwencji przegrywają z wcześniej wyznaczonym celem