Witajcie motylki.

Z kwestii technicznych:
wiek - 23
wzrost - 162
obecna waga - 56,5kg (o zgrozo)
najniższa waga - 47kg
najwyższa waga - 61kg

I tutaj się kończy szybkie i łatwe pisanie...

Choruję na anoreksję bulimiczną od około 5 lat, z licznymi epizodami recesji, ale i stanów depresyjnych. Tak na dobrą sprawę trudno mi stwierdzić gdzie skończyła się ta typowo nastoletnia depresja a zaczęła choroba. Moja waga i zaburzenia od wielu lat wahają się czasem zanikając a czasem wracając ze zdwojoną siłą. Obecnie od ponad roku jestem w szczęśliwym związku, w którym po 3 miesiącach przestałam wykazywać objawy ED. Konsekwencją było przytycie przez ten rok prawie 7kg. Kiedy to policzyłam aż się przeraziłam... Oczywiście mój partner uważa że jestem piękna, ale ja obrzydłam sobie do granic możliwości. Coraz częściej pojawiają się myśli samobójcze i rośnie niedawiść do samej siebie - jak mogłam się doprowadziś do takiego stanu?
Chcę schudnąć (z moimi 47kg czułam się szczęśliwsza, piękniejsza), ale boję się że albo nie uda mi się zgubić kilogramów, albo wpadnę w ostrą fazę choroby. Znów...

Pogodziłam się z tym, że anoreksja to moja siostra której się nie pozbędę. Nawet szczerze mówiąc nie za bardzo chce. Bo to nie ona mnie unieszczęśliwia - to ja.

Udzielałam się kiedyś na innym forum (nazwy nie pamiętam) i to był dla mnie jeden z lepszych okresów. Czułam się tam dobrze i bezpiecznie - w gronie dziewczyn które mnie rozumieją.

To forum znalazłam szukając w internecie wsparcia. Chciałam znaleźć forum na którym spotkam osoby w swoim wieku, bo większość forów pro-ana jest zdominowana przez dziewczyny w przedziale 17-19 do którego się już nie za bardzo wpisuję.

Potrzebuję wsparcia. Potrzebuję pomocy. Ale najbardziej - potrzebuję zrozumienia...