Mam na imię Milena i z zaburzeniami odżywiania, w mniejszym lub większym stopniu, borykam się już od pięciu lat. Początkowo była to bulimia - nie ukrywam, że bardzo się wstydzę za tamten etap. Nie chcę do niego wracać. Teraz choroba nadal jest obecna, ale na szczęście na mniejszą skalę.

Mam 21 lat, 162 cm wzrostu i ważę 62.7 kg - najwyższa waga w całym moim życiu. Nie mogę na siebie patrzeć... Obżeram się kompulsywnie. Jestem świadoma, że to też wynika z choroby, ale wiem że mogę nad tym zapanować. Muszę tylko z powrotem pochwycić za sznurki i wrócić do bezpiecznej pozycji.

Oprócz bulimii miewam też epizody anorektyczne. Kiedyś zaliczyłam całą Lunabelle. Innym razem połowę SGD. Czułam się wtedy czysta. Szczęśliwa.

Wiem że moja waga wygląda bardzo niekorzystnie - walczę z tym błędnym kołem, co nie jest latwe. Bo jestem zwyczajnie chora. Wstydzę się tego, próbuję się pozbyć, ale polegam...

Jestem bardzo aktywna fizycznie. Dużo ćwiczę, chodzę na fitness.

Kocham zielone warzywa i wodę z cytryną.

Odpowiem na wszystkie wasze pytania.