Chcę przestać nienawidzić siebie i choć trochę zaakceptować. Nie stanie się to, dopóki nie schudnę. To mój cel. Osiągnąć 45 kg. Kolejnym jest stopniowe zwiększanie kalorii, by nie niszczyć swojego zdrowia jeszcze bardziej, bez przybrania ani grama na wadze. Zdaję sobie sprawę z tego, JAKIE to forum i wiem, że nie znajdę tutaj nikogo, kto odchudza się w zdrowy sposób.
Ale czy chęć powrócenia do normalności, kiedyś, dyskwalifikuje mnie z roli potencjalnej kandydatki na członkinię tego miejsca?

I nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć na Twoje pytania, gdyż waga, którą chcę utrzymać zdecydowanie jest za niska i nie jest oznaką zdrowia. Jednocześnie chcę powolutku nauczyć się jeść i nie tyć, nie mieć wyrzutów sumienia. Powrót do zdrowia raczej polega na przytyciu do chociaż normalnego BMI. A u mnie to nie wchodzi w rachubę.

Wierz mi lub nie, ale obecność na forum nie pogorszy mojego stanu.
Polepszy go.
Mam totalnie zrytą psychikę. Nic mnie już nie szokuje. Ani bilanse, ani ćwiczenia.
Chcę po prostu pomóc komus, kto ma podobne problemy, odpowiedzieć na nurtujące pytania i sama dostać odpowiedzi na swoje. zycie nie tylko kręci sie wokół ED. Są też inne problemy, jak rodzina, związki, studia/ szkoła itp.
Potrzebuję miejsca, gdzie mogę wyrzucić z siebie wszystko, co we mnie siedzi, a czego nie mogę powiedzieć bliskim, bo nie zrozumieją..

@ Nika: Zrycie? Moje BMI jest zdecydowanie poniże normy. Niby mało ważę, ale nijak ma się do tego, jak wyglądam. Zwykły grubas. Nie staję na wadze, bo wizja zobaczenia "5" z przodu mnie przeraża. Mam wrażenie, że każdy gapi mi się do koszyka, kiedy robię zakupy. Czasem kupuję słodycze i wtedy tym bardziej czuję to ludzkie spojrzenie. Wpadłam w cug OED (przeżuwanie i wypluwanie). Potrafię tak spędzić (zmarnować) 3 godziny nawet. Potrzebuję porządnego kopa, żeby z tym skończyć.
W moich oczach każda pozornie szczupła osoba jest za gruba. Wstydem jest dla mnie jedzenie, mowienie o nim. Nie rozumiem, jak można sie zachwycać publicznie, że się coś lubi, coś się zjadło bądź chce- szczególnie u osob, które mogłyby zrzucić parę kg.
Sama wielokrotnie kłamię, kiedy ktoś pyta "co robisz?". Nigdy nie odpowiadam, że własnie sobie przygotowuję posilek bądź go konsumuję. Nie ma się czym chwalić, że dokarmiam tłuszcz
Unikam ludzi, bo jestem gruba i brzydka. Kłamię również chłopaka, że nie mogę się spotkać, bo źle się czuję, mam trochę pracy itp, a tak naprawdę nie chcę sie mu TAKA pokazywać na oczy. Przy 250 kcalach czuję się, jakbym zawaliła i ciągle tyła. Jestem w stanie ćwiczyć po 4-5 godzin bez przerwy, żeby tylko być chudszą. Mój organizm ma jednak jakiś chory system obronny i chroni te pier*olone warstwy tłuszczu mnóstwo mam takich refleksji i myśli oraz wspomnień w głowie.

@ Medycyna: Nie wiem czy istnieje rzecz, albo metoda o której nie słyszałam. Internet mam oblukany w każdym fragmencie: różne diety, triki i sposoby itp. Jestem pewna tego, że nie przestanę, dopóki nie schudnę tych głupich 4 kg, z którymi się pieprzę od kilku miesięcy Nie potrafię. Myślałam, że zatrzymać spadek wagi, może przytyć , bo o to mnie proszą bliscy. Ja jednak czuję się zamknięta w ciele tłustej szmaty i nie mogę tego tak zostawić. Nie poddaję się i walczę. Schudnę. Będę chuda. Chciałabym się zarejestrować, żeby otrzymać wsparcie- o czym pisałam już i sama dać je innym. Wiem dość sporo, może moja wiedza komuś pomoże.

P.S. A' propos ukrywania jedzenia: sama opracowałam kilka sposobów na oszukiwanie w tej kwestii, więc mogłabym się nimi podzielić- a nóż się komuś przyda

Jest umiem tak jeść wszystko. Od czekolady, lodów, przez mięso, po ciastka itp. WSZYSTKO.
Niestety, efekt uboczny to -500 zł na koncie (+ do tego pieniądze, które dostałam bądź jedzenie, które bylo w domu. Tym sposobem się doliczę ze 2 000 ) i niestety opuchnięcie ślinianek. Moja gęba jest jeszcze wieksza. Wiadomo, kiedy jesz, mózg dostaje sygnał, że ma się przygotować na żarcie. ślinianki zacząynają wydzielać ślinę, soki żołądkowe czekają na posiłek... A tu nic. wszystko zostaje wyplute.

Mam dość tej opuchlizny, bo jaki przez 1 dzien przestaje, to ryj od razu chudszy jest. A miski z jedzeniem są trochę denerwujące- łatwo można wpaść mnie kilka razy mama nakryła, ale jakoś się wytłumaczyłam

jestem na nie, mysle ze jedna noga jestes w normalnym wyleczonym swiecie a druga w swiecie Any gdzie nie ma kompromisu

ja się zgadzam ze Sto, skoro podjełaś jakieś leczenie to może zaangazuj sie w nie. bo to bez sensu jedna noga sie leczysz a druga nadal chcesz trwac w chorobie.
po co wiec zaczelas sie leczyc?

Jeśli zostanę przyjęta, to proszę, aby Administrator odezwał się do mnie, gdyż chciałabym zmienić login na inny