pro ana sie nigdy nie konczy. jak juz w nia wejdziesz nie uciekniesz. mozesz ja zatajac, mozesz ja malowac jak chcesz, ale ona nigdy nie zniknie. jezeli bedziesz z nia walczyc przegrasz. nie da sie no takze mnie ta mysl przeraza, ale wiem, ze ana do konca. nigdy mnie nie opusci. a nawet jezeli, zatrzymam ja sila albo chociaz wspomnienie o niej w formie dwoch tatuazy, ktore lada chwila sie pojawia na moim ciele....

Cholera! Raz doszłam do celu i skończyłam z aną...
Tak mi się wydawało

Ale to silniejsze odemnie....
Chcę z nią być cały czas.
To styl życia... To chęć bycia piękną... To chęć podobania się sobie... To chęć udowodnienia sobie "potrafię".
Ana wypełnia moje życie... Daje siłę i motywację.

Chcę z nią być cały czas!
A pieprzone ciastko może poczekać.... Zawsze można zjeść pół porcji... )

Jedynym moim problemem są święta.... Już się trzęsę na samą myśl....

Kiedys myslałam ze to chwilowa zabawa "ot tak zeby spadło troche z dupy" byłam pewna że gdy bede miała rodzine,  jakos sie ogarne....gówno prawda czerwonej branzoletki nie można tak poprostu zdjąc

Czytałam ostatnio opinie ludzi na temat pro-ana.Stwierdzenie:brak tolerancji.
Ale nie o to chodzi. Czytałam o tym,że według niektórych pro-ana wcale nie oznacza anoreksji. Ktoś może być pro,ale może być zdrowy i to mi tak mocno zagnieździło się w pamięci i nie wiem co myśleć o sobie.
Ale wiem,że chcę liczyć kcal i nie wyobrażam sobie,żebym miała z dnia na dzień przestać.

wiecie zalezy co znaczy na zawsze dla niektorch konsekwencje any sa ciezkie i ich na zawsze trwa krocej niz sie wydaje

Hm... Ja nie wiem czy byłabym w stanie rozstać się z Aną. Chyba nie. Mimo wielu komplikacji z nią związanych dzięki niej czuję się sobą i mam jakiekolwiek poczucie stabilności. Kiedy czuję się totalnie sama i poczucie beznadziei nie chce mi dać spokoju to myślę sobie, że przynajmniej mam Anę i choćby się wszystko zawaliło to to się nie zmieni.

nie pamietam juz jak to jest nie kontrolowac sie, jesc bez wyrzutów sumienia i jeść bez wstydu przy kims. nie wyobrazam sobie zyc bez perfekcji i robic wszystko na odwal no i jak to tak bez celu?

na zawsze bo to u mnie juz jest takie naturalne